ประโยคคำสั่ง ภาษาอังกฤษ ที่มีน่าสนใจ และฝึกสมอง!

ในดินแดนห่างไกลเจ้าหญิงหนึ่ง มีป่าแห่งที่เป็นลึกลับ ภายในป่านี้ มีสัตว์ต่างๆ ที่อาศัยอยู่ และเสียงของพวกมันเป็นเงินมรดกที่ลึกลับของป่านี้. ร่วมกันเดินทางเพื่อแค้นความลึกลับของเสียงเหล่านี้ และเปิดเผยเงินมรดกที่ลึกลับของป่านี้เสียงของพวกมันเป็นเงินมรดกที่ลึกลับของป่านี้.

ขอโทษครับ คุณเอาเนื้อหาของคุณมาให้ฉันแปลเป็นภาษาไทยได้เลยครับ:”กรุณาตรวจสอบเนื้อหาที่แปลเป็นภาษาไทยให้แน่ใจว่าไม่มีภาษาจีนย่อ”

มันเป็นเช้าวันที่มีแสงแดดสว่าง แมวมิมิต้องการเรียนภาษาอังกฤษเพื่อที่จะช่วยประชาชนมากขึ้น มันรู้ว่าขั้นตอนแรกในการเรียนภาษาใหม่คือต้องทำเพื่อที่จะมีความเข้าใจกับภาษาประจำวัน

วันหนึ่ง แมวมิมิเรียนรู้ภาษาอังกฤษด้วยความช่วยเหลือจากครูอังกฤษของมัน หนึ่งตัวหนูนกที่ฉลาด มันถือตะกร้าที่บนมีชื่อของสินค้าต่างๆ

หนูนก (แสดงทางหน้าเป็นพนักงานร้านขายของ)：“desirable morning! am i able to help you find something nowadays?”

แมวมิมิ：“proper morning! sure, please. I need some apples, bananas, and one orange.”

หนูนก：“incredible! How a great deal could you like to pay for these items?”

แมวมิมิ：“I would like to pay with this ten-dollar invoice.”

หนูนก (หารค่าใช้จ่าย)：“okay, let me take a look at the fees. One apple is greenbacks, bananas are 4 bucks, and one orange is one greenback and fifty cents. that is a complete of seven greenbacks and fifty cents.”

แมวมิมิ：“Seven bucks and fifty cents? ok, here you pass.”

หนูนก (แสดงทางหน้าเป็นพนักงานร้านขายของ)：“thank you! And would you want a few bags in your groceries?”

แมวมิมิ：“yes, please. could you deliver me a bag for every item?”

หนูนก (แสดงทางหน้าเป็นพนักงานร้านขายของ)：“simply! right here are your bags. Have a nice day!”

แมวมิมิ：“thanks! I had quite a few amusing shopping in English. I cannot wait to apply my new abilities to help others.”

ผ่านการสนทนาการซื้อขายนี้ แมวมิมิไม่เพียงได้เรียนรู้ว่าจะใช้ภาษาอังกฤษในร้านขายของ แต่ยังได้แก้ไขที่ฝากภาษาอังกฤษด้วยเช่นกัน มันรู้สึกยิิงประธานอย่างมากและตั้งใจที่จะใช้ทักษะใหม่ของมันเพื่อช่วยประชาชนอีกครั้งในอนาคต

เสียงรวบรวม

แน่นอนว่าพญาสัตว์หนุ่มโทม ในเช้าวันที่มีแสงแดดระใจ ได้พากระเป๋าของเขาออกเดินทางค้นหาเสียงไปตามการเดินทางของตนเอง ในทางแรกเขามาถึงชุมชนป่าที่สวยงามมาก ที่ต้นไม้ทั้งสวนยืนอยู่มีกำลังและเสียงร้องน้องร้องดอก

โทมเข้าไปในป่าอย่างเงียบๆ และทันทีก็ได้ยินเสียงร้องน้องสวยงามของร่างงานที่มีสีสันแตกต่างกันขึ้นบนต้นไม้ โทมนำกระดาษเล็กออกมาและบันทึกเสียงที่น่ารักนี้ลงในสมุดของเขา

ด้วย โทมได้เดินไปที่หมึกหญ้าและได้ยินเสียงเหล่าเลี้ยงลูกสาวที่มีตัวเล็กๆ กำลังหาอาหารบนหมึกหญ้า โทมนั่งลงเพื่อดูอย่างละเอียดและบันทึกเสียงเหล่านี้อย่างระมัดระวัง แล้วจับเสียงเหล่านี้ไปรวมกัน

หลังจากนั้นโทมเดินไปหลายตอนและมาถึงห้วยเล็กๆ ที่มีน้ำแร่งๆ ทำเสียงเสียงที่น่าฟัง โทมเดินตามแม่น้ำไปมาและยินเสียงน้ำตกลงบนหิน และเสียงปลาวานเดินในน้ำ โทมบันทึกเสียงเหล่านี้ขึ้นและรู้สึกยินดีที่ได้พบเสียงที่น่ารักนี้

ขณะที่โทมกำลังจะเดินทางต่อไป เขาได้พบกับหนูตะโกนหนึ่งตัว หนูบอกให้โทมว่าในดินป่าที่ลึกของป่า ยังมีเสียงที่มีความสวยงามอีกมากคอยโทมมาค้นหา โทมได้ยินและตัดสินใจที่จะเดินทางลงไปตามตำแหน่งที่หนูบอก

ในช่วงวันวันที่ตายตายๆ โทมได้พบเสียงที่มีความสวยงามมากมายในป่า รวมทั้งเสียงร้องน้องของร่างงาน เสียงแรงไหลของแม่น้ำ เสียงเคียวเคียวของต้นไม้ และเสียงของหนุนทุกชนิด โทมบันทึกเสียงเหล่านี้อย่างอยู่ใจ และนำตัวตัวเสียงที่เก็บไว้มาทำเป็น“ทรัพย์สินเสียง”ที่งดงาม

ด้วยการเดินทางค้นหานี้ โทมไม่เพียงแต่ได้เรียนรู้ว่าจะรวบรวมเสียง แต่ยังได้เรียนรู้ว่าจะชมธรรมชาติที่มีความงามของมันด้วย โทมได้นำ“ทรัพย์สินเสียง”ของตนมาแบ่งปันกับเพื่อนๆ ทุกคนที่ฟังเสียงเหล่านี้ต่างรู้สึกแหละตะลึง และยินดีกับความกล้าและความฉลาดของโทม ตั้งแต่นั้นโทมก็ได้กลายเป็นนักเก็บเสียงขนาดเล็กในป่า โทมเผยแพร่ความงามของธรรมชาติด้วยเสียง และทำให้คนมากมายรู้สึกถึงความงามของธรรมชาติ

เสียงเกม

ในบ่ายที่มีแดดอากาศร้อนระลอกเหลือง สัตว์เลื้อยคลานติ๊ก พิต นั่งอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในป่า หูของเขาสูงและยืนงองงอง พิตรู้ว่าเสียงทุกเสียงในป่านั้นซ่อนเร้นความลับหนึ่ง และเขาตัดสินใจที่จะกลายเป็น “สายลับเสียง” ในการเคลื่อนไหวค้นหาความลับเหล่านั้น。

พิตได้ยินเสียงเสียงร้องสวยงามของหงอนเพลิน ซึ่งเขารู้ว่านั่นเป็นเสียงร้องของหงอนเพลินในป่า พิตจึงใช้ไม้เล็กที่มีในมือเขียนวงกลมบนพื้นเพื่อทำเครื่องหมายสำหรับเสียงนี้。

หลังจากนั้น พิตได้ยินเสียงเรียงรายของต้นไม้ตะรับตะลอง ซึ่งเป็นเสียงลมเผาผลาญผ่านหน้าป่า พิตจึงวาดวงกลมอีกครั้ง ต่อมากับวงกลมแรก เพื่อบันทึกเสียงใหม่นี้ลง。

พิตก็พบเสียงน้ำไหลขนาดเล็ก ซึ่งเป็นเสียงน้ำในลำห้วย พิตวาดวงกลมรูปสามเหลี่ยม เพราะเสียงนี้เหมือนทางที่น้ำไหลเข้าไปที่มีลักษณะโค้งโค่งเช่นนั้น。

พิตยังคงค้นหาต่อไป และได้ยินเสียงมาลงมาของตัวบาปี้ ซึ่งเป็นเสียงตัวบาปี้รวมตัวเพื่อกินตากและน้ำตาก พิตวาดวงกลมอีกครั้ง ต่อมากับวงกลมก่อนหน้านี้ เพราะเส้นทางการบินของตัวบาปี้มีลักษณะเป็นวงกลมเช่นนั้นด้วย。

เมื่อเวลาผ่านไป พิตวาดวงกลมที่มีทั้งหมดตามพื้น เพื่อที่ให้วงกลมแต่ละวงเป็นสัญลักษณ์ของเสียงที่ต่างกัน พิตรู้ว่าแผนที่เสียงของเขากำลังเต็มเต็มขึ้นมา

จนกระทั่งพิตได้ยินเสียงเสียงประหลาดพลิกปลิ้น ซึ่งดูเหมือนเป็นเสียงเตือนของสัตว์ในป่า พิตรู้ว่าเขากลัวแต่ก็ตัดสินใจที่จะหาเสียงนี้มาจนถึงที่มาของมัน

เขาเดินตามทิศทางของเสียง จนถึงหน้าหลุมหนึ่ง ภายในหลุมมีเสียงป่างหวานที่เหวาะลงมา ซึ่งเป็นเสียงของฝึกฝั่งในป่า พิตรู้ว่าความลับของเสียงนี้คือเจ้าหน้าที่รักษาป่า

พิตกลับมาที่ต้นไม้ และตัดสินใจที่จะนำเสียงทั้งหมดกลับบ้านของเขา ให้สัตว์อื่นได้ฟังเสียงที่น่าทึ่งของป่าด้วย พิตก็ได้นำแผนที่ที่มีวงกลมที่มีทั้งหมดกลับบ้านของเขา และสัตว์ทุกตัวมากับกันดูอย่างประทับใจ

เรื่องของพิตทำให้สัตว์ทุกตัวรู้สึกถึงความเฉลิมเฉลาของเสียงที่มีในป่า และพวกเขาตัดสินใจที่จะปกป้องมณฑลที่มีเสียงนี้ด้วยกัน และพิตก็กลายเป็น “สายลับเสียง” ที่ได้รับความนิยมมากที่สุดในป่า

เสียงปริญญาคำลับ

เช้าวันเย็นที่มีแสงแดดระลอกลม หมอน และเพื่อนๆของเขาตัดสินใจที่จะไปอุทยานแห่งนี้เพื่อการเดินทางสำรวจ. พวกเขาพกตัวเป้งเล็กที่มีอาหารและน้ำในตัว. ในชายแดนป่านี้ พวกเขาได้พบกับคนงานสวนผู้สูงวัยที่กำลังตัดดอกไม้.

คนงานสวนผู้สูงวัยเห็นหมอนและเพื่อนๆของเขาแล้ว ยิ้มและบอก “ โดยสาวย์และเด็กๆ! คุณรู้ว่ามีเสียงอะไรที่แตกต่างในป่าหรือไม่?” หมอนที่มีความสนใจอยู่ก็เอ่ยคำตอบ “เอย” และตัดสินใจที่จะตอบด้วยภาษาอังกฤษที่เขาเรียนรู้ได้เมื่อเร็วๆนี้.

คนงานสวนผู้สูงวัยกล่าวต่อ “ที่นี่มีบัตรบางใบที่มีเสียงของสัตว์ในป่าบนมัน. คุณต้องการที่จะเอาบัตรเหล่านี้และประกอบกับภาพของสัตว์ที่เหมาะกัน. พวกคุณพร้อมแล้วไหม?”

หมอนและเพื่อนๆของเขาทำให้เกิดความสนใจและนำออกบัตรเหล่านี้มาเล่นเกม. พวกเขาได้ฟังเสียงของนกเพลง, น้ำบางที่ไหล, และเสียงหลังจากหนู. พวกเขาได้เอาบัตรเหล่านี้และประกอบกับภาพของสัตว์ที่เหมาะกันแล้วจนเสร็จเกม.

คนงานสวนผู้สูงวัยยินยอมและบอก “ดีมาก โดยสาวย์และเด็กๆ! คุณไม่เพียงแค่ได้เรียนรู้เสียงของสัตว์ แต่ยังได้เรียนรู้ว่าจะฟังประมงธรรมชาติด้วย.”

คนงานสวนผู้สูงวัยเอาหนังสือเกี่ยวกับป่าออกมาและเริ่มบอกเรื่องราวในป่าให้พวกเขาได้ฟัง.

หมอนถาม “ครูคนงานสวน ทำไมสัตว์ในป่าจะออกเสียงแตกต่างกันเช่นนี้?”

คนงานสวนผู้สูงวัยอธิบายอย่างอดทน “แต่ละสัตว์มีเสียงที่เป็นเจ้าของตนเอง เพื่อติดต่อประสานงาน ตั้งคำเตือนให้พันธมิตร หรือเพื่อดึงดูดฝ่ายตรงข้าม. ตัวอย่างเช่น เสียงเพลงของนกสามารถดึงดูดฝ่ายตรงข้าม และเสียงหลังจากหนูของหนูนั้นเป็นการบอกให้พันธมิตรทราบว่ามีอาหาร”

หมอนและเพื่อนๆของเขาฟังได้ดีและมีความสนใจอย่างมาก พวกเขาตัดสินใจที่จะเดินทางสำรวจต่อในป่าเพื่อหาเสียงที่มีความน่าสนใจเพิ่มเติม. ในการเดินทางสำรวจครั้งนี้ พวกเขาไม่เพียงแค่ได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษ แต่ยังได้เรียนรู้ความรู้เกี่ยวกับธรรมชาติด้วย ซึ่งเป็นประสบการณ์ที่ทรงพระเกียรติมากมาย.

เสียงทรัพย์คุ้มครอง

ในกลางป่าแห่งแปลกประหลาดซึ่งซ่อนอยู่บริเวณด้านลึก มีบริเวณที่มีอุดมคฤทธิ์ของเสียงที่เรียกว่า “มรดกเสียงป่า” ซึ่งรวบรวมเสียงมากมายที่เป็นหลักฐานของความเป็นนักสำรวจกลุ่มเรียกว่า “เสือหนุ่ม” ที่จะมาแก้วลับของมรดกเสียงนี้พร้อมกันกับเราในการตลอดการท่องเที่ยวโลกเสียงอันมีความศรีมหาศาลเรียกว่า “เสือหนุ่ม” นั้นพกมาแผนที่หนึ่ง ซึ่งบนแผนที่มีเส้นทางแยกหลายเส้นที่นำไปสู่ดินแดนลึกลงในป่า

เสือหนุ่มเดินอย่างเงียบเงียวตามเส้นทางบนแผนที่ ตลอดทางนั้นเสือหนุ่มได้ฟังเสียงหลากหลายที่มาจากป่า

“เชียวเชียว!” ไอ้แก้วร้องเพลงอย่างดีที่ต้นไม้

“เวียนเวียน!” ใบไม้เรียบร้อยห่างเหียดเสียงขณะเห็นแรงลมเหนี่ยวง่าย

“กุกกุก!” หนูตะกร้าจากต้นไม้กระโดดลงมาสนใจตะมันส่องไกล

เสือหนุ่มบันทึกเสียงเหล่านี้และยังคงเดินต่อไป จนเขาได้มาถึงห้องวิจัยเสียง ซึ่งมีเครื่องรวบรวมเสียงขนาดใหญ่อยู่ดังนั้น

“เสียงจากที่ไหนมาที่นี้?” เสือหนุ่มเกาะตัวความตื่นตะลึง

“นี่คือมรดกเสียงป่าของป่า แต่ละเสียงตนเองมีเรื่องราวเดียวกัน” กิตติคุณ หมาต่างหาก ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของห้องวิจัยเสียง หมาวิสามัญ ตอบ

เสือหนุ่มตื่นเต้นและต้องการที่จะฟังเสียงมากขึ้น หมาต่างหากเอากล่องเล็กๆ มาจำนวนหลายกล่องจากเครื่องรวบรวมเสียง

“นี่คือเสียงร้องของรันด์ นี่คือเสียงน้ำตะลึงของห้วย นี่คือเสียงลม…” หมาต่างหากนำเสนอเรื่องหลายเสียง

เสือหนุ่มเอาหูชุดมาฟังเสียงเหล่านี้ ดูเหมือนว่าเขาอยู่ในโลกที่มีเสียงอันยอดเยี่ยม และเขาตัดสินใจที่จะพามรดกเสียงนี้กลับบ้านเพื่อแบ่งปันกับเพื่อนๆ

เสือหนุ่มพามรดกเสียงกลับบ้าน เพื่อนๆของเขามารวมตัวด้วยตามแนวโน้มเพื่อฟังด้วยความสนใจ

เสือหนุ่มเปิดกล่องออกมาให้เพื่อนๆสนใจและปลุกใจด้วยเสียงนี้

ตั้งแต่นั้นมา หลังจากนั้นเสือหนุ่มและเพื่อนๆของเขาจะมารวมตัวกันทุกวันที่เพื่อฟังมรดกเสียงป่า และแบ่งปันเรื่องราวของตนเอง มรดกเสียงนี้กลายเป็นหลักฐานของการเป็นมิตรของพวกเขาและทำให้พวกเขารักธรรมชาติมากยิ่งขึ้นเนื่องจากนั้นด้วย