ในโลกที่มีสีสันอย่างนี้ แต่ละวันต่างก็เต็มไปด้วยความน่าสนใจและสนุกสนาน ร่วมกันเดินทางทางการเรียนภาษาอังกฤษด้วยการสนทนาและเกมที่ง่ายและน่าสนุก และเข้าไปสำรวจสิ่งที่น่าทึ่งบนโลกนี้!

คุณอยากซื้อหนังสือเล่มเท่าไหร่?

เจ้าหน้าที่: “คำถามดีน่ะ นั่นเอง คุณสามารถเลือกทั้งหมดได้ทุกเล่มที่คุณอยาก แค่ให้ระบุกับฉันว่าคุณอยากเลือกเล่มเท่าไหร่”เด็ก: “อะไรนั้น ฉันคิดว่าฉันจะเลือกหนังสือสามเล่ม คุณมีหนังสือเกี่ยวกับสัตว์ที่น่าอ่านบ้างไหม?”เจ้าหน้าที่: “ต้องการแนะนำต่อ มีหนังสือเกี่ยวกับสัตว์ที่มีชุดมากมายที่กำลังเดินทางร่วมกัน”เด็ก: “น่าสนใจมาก! ราคาหนังสือนี้เท่าไหร่?”เจ้าหน้าที่: “หนังสือนี้มีราคา five บาท คุณอยากเพิ่มหนังสืออื่นเข้าไปด้วยไหม?”เด็ก: “ไม่ ฉันอยากเลือกแค่หนังสือนี้เท่านั้น จึงไหม ฉันจะจ่ายด้วยวิธีไหน?”เจ้าหน้าที่: “คุณสามารถจ่ายด้วยเงินสดหรือบัตรเครดิต คุณมีความยอมรับอะไร?”เด็ก: “ฉันมีเงินเล็กน้อย ฉันจะจ่ายด้วยเงินสด ฉันต้องจ่ายเงินเท่าไหร่?”เจ้าหน้าที่: “ราคาทั้งหมดสำหรับหนังสือหนึ่งเล่มคือ five บาท คุณต้องการเพิ่มวัตถุอื่นไปด้วยในคำสั่งของคุณไหม?”เด็ก: “ไม่ ฉันต้องการแค่หนังสือนี้เท่านั้น โปรดส่งมาให้ฉัน”เจ้าหน้าที่: “ขอบคุณ! นี้คือ five บาท ขอบคุณที่มาจ่าย เรียกเงินคืนให้”เด็ก: “ขอบคุณ! ฉันรออ่านมันมากเลย!”

ต้องการเพิ่มอะไรอื่นในรายการของคุณไหม?

ภาพนิยาย: ร้านเครื่องเล่นเด็ก ลูกเด็กชื่อมิ่ง และพ่อแม่ของเขากำลังเลือกเครื่องเล่น

การพูด:

มิ่ง: (มองไปที่รถเล่น) “แม่ พ่อ ดูเครื่องเล่นรถนี้! มันเป็นไปได้ที่จะน่าที่จะเล่น!”

แม่: “ใช่แล้ว คุณอยากไหม?”

มิ่ง: “ใช่นะ ฉันอยาก! แต่ฉันมีเครื่องเล่นแล้วมากมาย. คุณควรซื้อมันไหม?”

พ่อ: “ดีแล้ว คุณสามารถจินตนาการด้วยเอง คุณอยากเพิ่มอะไรอื่นไปที่คำสั่งของคุณไหม?”

มิ่ง: “ให้ฉันดู… ฮมม์ อาจจะเป็นระบบบอบบอม. ฉันชอบระบบบอบบอม.”

แม่: “นี่เป็นที่ดี. ระบบบอบบอมนี้เท่าไหร่?”

มิ่ง: “มันเป็น 15 บาท.”

พ่อ: “ดีแล้ว จะเพิ่มมันไปที่คำสั่งของคุณ. แล้วรถเล่นนี้?”

มิ่ง: “ฉันคิดว่าฉันจะคงมัน. มันเป็นสิ่งที่ฉันชื่นชอบที่สุด.”

แม่: “ดีแล้ว จะซื้อทั้งสองเครื่อง.”

มิ่ง: “ไม่ ฉันมีกระเป๋าใหญ่ที่บ้าน. จะใส่ทั้งสองเครื่องไว้ในนั้น.”

พ่อ: “ดีมาก. ยังต้องการกระเป๋าเก็บเครื่องเล่นหรือไม่?”

มิ่ง: “ไม่ ฉันมีแล้ว.”

พ่อ: “ดีมาก. จะคิดความเงินทั้งหมดเท่าไหร่?”

แม่: “จะตรวจสอบทั้งหมด. รถเล่นนี้เป็น 10 บาท และระบบบอบบอมเป็น 15 บาท. จึงเป็น 25 บาท.”

มิ่ง: “อ่อย ฉันมี 20 บาท. ฉันสามารถจ่ายได้!”

พ่อ: “ดีเลย. จะไปจ่ายที่จุดขาย.”

มิ่ง: “ย๊ะ! ฉันไม่อยากที่จะเล่นกับเครื่องเล่นใหม่ของฉัน!”

แม่: “จะมาตามให้เร็วๆนี้.”

พ่อ: “และจำได้ว่าจะดูแลมันอย่างดี.”

มิ่ง: “จะ!”

การพูดจบ.

ใส่ความเห็น

อีเมลของคุณจะไม่แสดงให้คนอื่นเห็น ช่องข้อมูลจำเป็นถูกทำเครื่องหมาย *