เด็กเล็กเรียนคำศัพท์ที่โรงเก็บสินค้า และจดบุญที่จะขอบคุณ

เด็กเล็กและการโรงเก็บสินค้าดีดสนุก

หน้าที่สัมพันธ์: หล่อน และแม่ ซื้อของที่ห้างสรรพสินค้า

หล่อ: แม่ มองไหนนี้ได้เธอ แม่ แอปเปิ้ลนี้ใหญ่มากเลย!

แม่: ใช่นะ หล่อ แอปเปิ้ลนี้มีมากไปดี หล่ออยากกินไหม?

หล่อ: ใช่นะ แม่ ฉันอยากซื้อแอปเปิ้ลนี้ และยังมีมะนาวด้วย ดูเหมือนว่าดีกินได้เลย.

แม่: ดีแล้ว หล่อ เราก็เห็นอีกอย่าง มะละกันเหล่านี้ดีไหม?

หล่อ: มะละกัน? มะละกันเป็นสีอะไร?

แม่: มะละกันเป็นสีม่วง หล่อ จำไหมสีที่เราเรียนไป?

หล่อ: จำได้ แม่ สีม่วงเรียกว่า red นะ แม่.

แม่: ถูกต้อง หล่อ วันนี้เราจะเรียนคำศัพท์ที่เกี่ยวกับห้างสรรพสินค้าบ้าง เช่น แอปเปิ้ลที่เราพูดกันว่า “apple” คือแอปเปิ้ล “banana” คือมะนาว “grape” คือมะละกัน.

หล่อ: แม่ นี้เป็นปลา คำศัพท์ว่าอะไร?

แม่: นี้เป็น “fish” หล่อ. แล้วเราซื้อนมทะเลเรียกอย่างไร?

หล่อ: นมทะเลเรียกว่า “milk” แม่.

แม่: ดีเลย หล่อ. หล่อเห็นกล่องนี้ บนกล่องเขียนอะไร?

หล่อ: บนกล่องเขียน “cereal” แม่. ฉันรู้ได้ นี้เป็นข้าวสาร.

แม่: ถูกต้อง หล่อ. จำไว้ใจในใจไว้เอา ครั้งต่อไปเมื่อเราไปห้างสรรพสินค้าเราจะหาสิ่งของได้เอง.

หล่อ: ใช่นะ แม่. ฉันอยากซื้อช็อคโกแลตด้วย.

แม่: ช็อคโกแลตเรียกว่า “chocolate” หล่อ. หล่อชอบช็อคโกแลตไหม?

หล่อ: ชอบ แม่. ฉันอยากมีช็อคโกแลต.

แม่: ดีแล้ว หล่อ. ขอให้เราจัดทำของทั้งหมดเข้าไปในตะกร้าซื้อของได้.

หล่อ: แม่ ฉันอยากซื้อครีเมียมด้วย.

แม่: ครีเมียมเรียกว่า “cookie” หล่อ. หล่อเป็นเด็กที่ดีมาก รู้ที่จะซื้อของกินแก่ตัวเองและครอบครัว.

หล่อ: แม่ ขอบคุณที่เรียนคำศัพท์เหล่านี้ให้ฉัน ฉันสามารถอ่านสิ่งของในห้างสรรพสินค้าได้เด็ดขาดแล้ว!

แม่: ดีมาก หล่อ. พวกเราเรียนร่วมกัน และเติบโตร่วมกัน จำได้ว่าสิ่งของในห้างสรรพสินค้ามากมาย พวกเราต้องเรียนรู้ที่จะรับรู้เหล่านั้น.

เช้าวันนี้ หล่องหลวงและแม่ของเธอไปเยี่ยมหนังสือร้านด้วยกัน

เช้าวันนี้ หวานหลงและแม่ของเธอไปรวมกันเลือกซื้อหนังสือที่ร้านหนังสือ。หวานหลงอยากกลับคำว่า “แม่ วันนี้เราไปที่ไหนนะ?” แม่ยิ้มและตอบว่า “เราไปร้านหนังสือเพื่อดูว่ามีหนังสือที่เธอชอบหรือไม่” เมื่อเข้าไปในร้านหนังสือ ตาของหวานหลงทันทีจะตกตะลึงด้วยหนังสือที่มีสีสันหลากหลายที่ผ้าปิดหนังสือของระเบียงบนร้าน。เธอเห็นหนังสือเรื่องราวเกี่ยวกับสัตว์ และแสดงความตื่นเต้นโดยหน้าตาตะโกนว่า “แม่ หนังสือนี้มีสุนัขที่ฉันชอบ!” แม่เห็นและเห็นด้วยว่า “เราเอามาอ่านด้วย”

ในร้านหนังสือ หวานหลงและแม่กำลังเลือกหนังสือร่วมกัน แม่ถามหวานหลงว่า “หวานหลงชอบอ่านหนังสือประเภทใด?” หวานหลงตอบว่า “ฉันชอบอ่านหนังสือที่มีภาพติดและหนังสือเรื่องราว” แม่ฟังและเลือกหนังสือแบบภาพติดและหนังสือเรื่องราวด้วยกัน หวานหลงรับหนังสือแบบภาพติดมาอ่าน และเริ่มที่จะเอ่ยความรู้สึกด้วยการเติมตัว

ขณะจ่ายค่าหนังสือ หวานหลงได้เรียนวิธีใช้ภาษาอังกฤษเพื่อบอก “please” และ “thank you” ขณะที่แม่ถาม “How lots is this e book?” หวานหลงตอบกลับได้อย่างเชิงพึงพอใจว่า “two dollars” แล้วเธอบอกให้พนักงานขายหนังสือว่า “thanks” พนักงานยิ้มและตอบว่า “you’re welcome” หวานหลงและแม่มีความยินดีและออกจากร้านและถือหนังสือที่ซื้อมาด้วยตน

ตามทางกลับบ้าน หวานหลงและแม่อภิปรายเกี่ยวกับหนังสือที่ซื้อมาใหม่ หวานหลงบอกว่า “แม่ สุนัขในหนังสือนี้แสนหลงน่ารัก” แม่ตอบว่า “ใช่นั่นเอง การอ่านหนังสือจะช่วยเราเรียนรู้มากมาย” หวานหลงเห็นด้วยและบอกว่า “ฉันจะอ่านหนังสือมากขึ้นจากนี้เพื่อเพิ่มความรู้” แม่ยิ้มและตอบว่า “ลองอ่านกันทันทีบ้านนี้ได้”

ในหน้าร้านหนังสือ หล่อมฮวังเห็นหนังสือที่รักมากมาย